KRYERADHË
Goja ime do të ketë afshin e skëterrës
Goja ime do të jetë për ty një ferr i ëmbëlsisë dhe joshjes
Engjejt e gojës sime do të kapërdisen mbi zemrën tënde
Ushtarët e gojës sime do të të marrin peng
Priftërinjtë e gojës sime do të temjanisin bukurinë tënde
Shpirti yt do të fërgëllojë si një rajon gjatë një tërmeti
Sytë e tu do të ngarkohen atëherë me gjithë dashurinë
Që është grumbulluar në shikimet e njerëzimit qëkur ekziston
Goja ime do të jetë një ushtri kundër teje një ushtri plot kontraste
E larmishme si një magjistar që di të bëjë metamorfoza të larmishme
Orkestra dhe zemrat e gojës sime kanë për ta shfaqur ty dashurinëtime
Kanë për ta pëshpëritur nga larg
Ndërkohë që sytë i mbaj te ora duke pritur minutën e fillimit të sulmit.
URA MIRABO
Poshtë urës Mirabo rrjedh Sena
Dhe dashuritë tona
Më duhet të kujtoj,
Gëzimi vinte gjithmonë pas dhimbjes.
Vjen nata, troket ora,
Ditët ikin dhe unë mbetem.
Duart në duar, faqet në faqe rrimë.
Ndërsa poshtë
Urës së krahëve tanë rrjedh
Vala e lodhur e shikimeve të përjetëshme.
Vjen nata, troket ora,
Ditët ikin e unë mbetem.
Dashuria ikën si këto ujëra rendëse
Dashuria ikën
Sa e pa peshë është jeta
E sa e dhunshme është shpresa.
Vjen nata, troket ora,
Ditët ikin e unë mbetem.
Kalojnë ditët e kalojnë javët
As koha e
ikur
As
dashuritë nuk rikthehen
Poshtë
urës Mirabo rrjedh Sena.
Vjen nata, troket ora,
Ditët ikin e unë mbetem.
E ARDHMJA
Ngremë grilën
Shikojmë borën
Shkruajmë letra
Presim urdhëra.
Pijmë duhan me llullë
Duke ëndërruar dashurinë
Pulëbardhat janë atje
Shikojmë trëndafilin.
Burimi nuk thahet
Ari i grilës nuk është vrenjtur
Shikojmë bletët
Dhe nuk mendojmë të ardhmen.
Shikojmë duart tona
Që janë bora
Trëndafili dhe bleta
E ardhme kaq e kthjellët.
FOTOGRAFIA
Më tërheq buzëqeshja jote si
Mund të më tërhiqte një lule
Fotografi ti je kërpudhë e zeshkët
E pyllit
Bukuria e tij
Të bardhat janë
Një kthjelltësi hëne
Në një kopsht paqësor
Plot ujëra të gjalla dhe kopshtarë të padjallëzuar
Fotografi je aromë e afshit
Bukuria e tij
E jam unë në ty
Fotografi
Bubullimat e ligështuara
Dëgjojeni
Një avaz
Fotografi
Ti je hija e diellit
Gjithë bukuria e tij
SPIUNIA
Spiune e zbehtë e Dashurisë
Kujtesa ime paksa besnike
Nuk do të vëzhgonte këtë fortesë
Të bukur veçse një orë në të ditë.
Ti maskohesh
Në mënyrën tënde
Kujtesë spiune e zemrës
Dhe nuk e
arrin kurrë dinakërinë
E duhur
dhe vetëm zemra është fitimtare.
Por shikoje
këtë kujtesë
Sytë të lidhur me fasho gati të vdesë
Thotë se ajo nuk mund të besojë
Zemra ime do të fitojë pa marrë asnjë plagë.
NISJA
E fytyrat e tyre ishin të verdha
Copëtuar dënesat e tyre.
Si bora mbi petale të njoma
Apo duart e tua mbi puthjet e mia
Binin gjethet vjeshtore.
KAÇURELI I RIGJETUR
Shpalos në kujtesë
Kaçurelin flokëgështenjë
Të pabesueshëm si kujtimet
E fateve të çuditshme të ne të dyve.
Në Shëtitoren Shapel
Në të hirshmin Monmartrë e Otëj
Më kujtohet murmurit ti
Dita në të cilin kam kaluar pragun.
Siç ju bie në vjeshtë
Kaçureli i kujtimit tim
Dhe fati ynë që na huton
Në ditën që vdes dhe na bashkon
NJË ZOG KËNDON
Një zog këndon nuk di se ku
Besoj të jetë shpirti yt që zgjohet
Të gjithë ushtarëve iu jep nga një para
Dhe zogu këndon në veshët e mi.
E dëgjon këngën e qetë
Mbi cilën degë nuk e di
Dhe gjithsesi më mrekullon
Ditë e natë të dielë e gjithë javën.
Por të thuash për këtë zog
Të metamorfozave të thuash
Për shpirtin në këngë në gëmushë
Të zemrës në qiell të qiellit në trëndafil.
Zogu i ushtarëve është dashuria
Dhe dashuria ime është një vajzë
Trëndafilja pastaj nuk është kaq e përkryer e për
Mua vetëm zogu blu sokëllin.
Zogu blu si zemra blu
E dashurisë sime me zemër qiellore
Këngën tënde kaq ëmbël e përsërit
Në mitralimin fatal.
Që brambullon në horizonte e pastaj
Janë yjet që mbillen
Kështu shkojnë ditët e netët
Dashuri blu pikërisht si zemra.
Shqipëroi: Elida Buçpapaj
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
