VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve - RibotimAGIM RAMADANI - POEMË E PAMBARUAR E SAGËS SHQIPTARENga SKËNDER BUÇPAPAJ

"Agim Ramadani ishte një burrë i shquar, ushtarak, poet e artist që me mish e me shpirt veproi për Kosovën. Ishte njëri prej atyre burrave që bëhen të mëdhenj duke iu përgjigjur kushtrimit të Dheut të vet. Agim Ramadani ra në betejën e Koshares duke thyer me gjoks murin e Berlinit shqiptar, të fundit në Evropë. Ai e dha jetën për lirinë, pavarësinë dhe demokracinë e Kosovës. Bashkë me ju jemi krenarë për Agimin, për veprën e Tij të madhe. Ai do të jetë me ne përgjithmonë. Agim Ramadani do të mbetet njëri ndër trimat dhe njerëzit më të mëdhenj të Kosovës. Burrave të mëdhenj u takon Përjetësia. Lavdi i qoftë. Pastë dritë përjetë. Zoti e bekoftë familjen Ramadani. Zoti e bekoftë Kosovën." Kështu shkruante Presidenti i Kosovës dr. Ibrahim Rugova në telegramin dërguar tubimit përkujtimor në Gjilan kushtuar heroit Agim Ramadani më 21 prill 2000, një vit e dhjetë ditë pas vdekjes së heroit kreshnik të Kosovës dhe të kombit.

Kush e ka njohur nga afër Agim Ramadanin nuk e ka pasur të vështirë të konstatojë se ai ishte një ushtarak i lindur, një poet i lindur, një piktor i lindur, një intelektual absolutisht i formuar dhe i plotë. Nga pikëpamja e strategut ushtarak Agim Ramadani renditet barabar me dy kolosët e tjerë të Kosovës, Tahir Zemajn dhe me Ahmet Krasniqin. Nga pikëpamja e talenteve të gjithanshme dhe vizioneve të fuqishme Agim Ramadani ka cilësitë të cilat më parë i pati vetëm Jusuf Gërvalla. Ndërkohë Agim Ramadani është i pashembullt dhe i papërsëritshëm në galerinë e figurave qendrore të historisë bashkëkohore të Kosovës dhe të kombit shqiptar. Agim Ramdani ishte i pari që shkulli piramidën në Koshare. Agim Ramadani ishte ai që konceptoi, hartoi dhe zbatoi strategjinë e operacionit për thyerjen e kufirit shqiptaro-shqiptar, siç thotë Presidenti Rugova, "duke thyer me gjoks murin e Berlinit Shqiptar, të fundit në Europë".

Nuk kishte flori në botë që mund ta kundërpeshonte Agim Ramadanin. Kjo mund të ishte fjalia e vetme që do ta shprehte të vërtetën për heroin përvjetorin e rënies të të cilit nesër e përkujtojnë Kosova dhe mbarë kombi shqiptar. Nga kjo pikëpamje kurrsesi Agim Ramadani nuk duhej lejuar të shkonte drejtpërdrejt në frontin e luftës, të merrte pjesë krah për krah me luftëtarët e tjerë në luftimet kundër pushtuesit. Por, mjerisht, askush nuk mund të fajësohet për një parim të cilin heroi e kishte shpallur dhe që nuk e kishte shkelur kurrë. Komandant i vërtetë nuk është ai që thotë shkoni në luftime, por ai që thotë ejani në luftime bashkë me mua, pas meje.

Nisur nga e njëjta pikëpamje, Agim Ramadani ishte një nga ato figura të cilat çdo komb do të bënte çmos për të mos i sakrifikuar. Por Agim Ramadani nuk ishte nga ata që arrijnë ta përfytyrojnë veten e tyre të rrethuar nga muzat, në komoditetin që të jep jeta në perëndim, në kënaqësinë që të japin sukseset në art dhe në jetën intelektuale. Agim Ramadani ishte nacionalist i mirëfilltë intelektual, njeriu që nuk e ndante kurrë fjalën nga veprimi, nuk ishte kurrë njeriu i bujës, ishte gjithnjë njeriu i rezultateve. Në vitin 1998, kur ai shkonte në frontin e luftës, ishte tashmë anëtar nderi i Akademisë Europiane të Arteve, tejet i mirëpritur me ekspozitat e tij personale të pikturës apo me pjesëmarrjen e tij me piktura si me kolegët shqiptarë ashtu edhe me ata europianë.

Sfondi i rënies heroike të Agim Ramadanit janë Alpet Shqiptare, Shkëlzeni, ku sipas legjendave bëjnë përtej jetën e tyre Muji dhe Halili, Bjeshkët e Kosharës, ndërsa vendi ku u derdh gjaku i tij është Rrasa e Zogut, përjetuar në mënyrë aq intime dhe aq lirike nga këngët e dikurshme të Qamilit të Vogël. Bora dhe gjelbërimi do të përziheshin përgjithmonë me kuqëlimin që buron nga zemra e Agim Ramadanit. Rënia e Komandant Katanës do të ishte humbje e jashtëzakonshme për luftën e Kosovës. Rënia e Komandant Katanës do të ishte e rëndë sa të mos e duronin dot Alpet Shqiptare. Rënia e Komandant Katanës do të ishte aq e rëndë sa do të trondiste zemrën e komandantit tjetër legjendar, bashkëluftëtarit të tij më të afërt, Sali Çekajt, i cili një javë më vonë do të binte, po ashtu, në fushën e nderit. Vetëm pas javësh do të pranohej publikisht rënia e heroit Agim Ramadani. Lajmi do të jepej për herë të parë në Zëri i Amerikës dhe askush nga shqiptarët nuk do të mësohej me këtë lajm as atë ditë dhe as tetë vite më vonë.

Rënia e çdo heroi, çdo dëshmori shënon një jetë të pambaruar, shënon një amanet të papërmbushur. Rënia e një heroi si Agim Ramadani, humbja e një figure kaq të gjithanshme dhe kaq të përkryer, i vë bashkëkohësit që e mbijetuan në detyrime të panumërta. Agim Ramadani është në vetvete në poemë e pambarur e sagës shqiptare, një kapitull të të cilës ai e firmosi me gjakun e tij të derdhur, kur ishte vetëm tridhjetë e pesë vjeç, kur linte pas vetes familjen dhe tre fëmijët, kur linte pas vetes Kosovën në flakë, në zjarr dhe në mizori, kur linte pas vetes ëndërrën për shtetin e pavarur dhe sovran të Kosovës. Dy muaj më vonë, në mesin e qershorit 1999, Kosova do të fitonte pavarësinë dhe sovranitetin e saj.

Në përkujtim të Agim Ramadanit është ngritur një shtatore madhështore para Teatrit Kombëtar në Gjilan, një shtatore që i përkryen artistikisht tiparet e njeriut, të artistit, të komandantit legjendar. Në vendin ku Agim Ramadani ra në pranverën e vitit 1999 është një tjetër monument lavdie. Për shkak të simbolikës së pashoqe që ka ai vend ku ra heroi, për shkak të bukurisë natyrore të papërsëritshme që ka, për shkak të rinisë së përjetëshme të cilën ua fali heroi bjeshkëve dhe bjeshkët heroit, vendi ku ra Agim Ramadani është absolutisht më i vizituari në Kosovë dhe në mbarë hapësirën shqiptare sidomos nga fëmijët dhe nga të rinjtë. Në atë vend përjetësisht rri zgjuar shpirti i Agim Ramadanit në roje të trojeve amtare ilirodardane, në atë vend përjetësisht muzat e tij lajnë flatrat në krojet e kristalta dhe në ajrin e kulluar të bjeshkëve, në atë vend përjetësisht madhështohet në përfytyrimet e brezave, në lartësinë e Alpeve Shqiptare figura e Agim Ramadanit.
©

RASTI DOSHI - KUPOLA SHTRËNGON RADHËT, POPULLI SHTRËNGON SHPIRTIN
Nga SKËNDER BUÇPAPAJ (03.26.2015)

KOSOVA TA NDIHMOJË DIASPORËN - QË DIASPORA TA NDIHMOJË MË SHUMË KOSOVËN Me shkas nga fjalimi i presidentes në takimin me biznesmenët shqiptarë në WinterthurNga SKËNDER BUÇPAPAJ (03.18.2015)

KUPOLA - PENG I VETVETES, SHQIPTARËT - PENG I KUPOLËS
Nga SKËNDER BUÇPAPAJ

E Shtunë, 03.07.2015, 11:23am

VILAJETI I KATËRT
Nga SKËNDER BUÇPAPAJ

E Enjte, 02.26.2015, 11:08am
MAFIA JONË - MË E LUMTURA E BOTËS
Nga SKËNDER BUÇPAPAJ

E Shtunë, 02.21.2015, 10:51am
FISHTËN BOTOJENI - MOS E PËRDHOSNINga SKËNDER BUÇPAPAJ (02.02.2015)
Ribotim
PËRSHPIRTNI NAZMI LUKAJT, MIKUT DHE KOLEGUT
Nga SKËNDER BUÇPAPAJ

E Shtunë, 01.24.2015, 06:55pm
Ribotim
PËRSHPIRTNI NAZMI LUKAJT, MIKUT DHE KOLEGUT
Nga SKËNDER BUÇPAPAJ

E Shtunë, 01.24.2015, 06:55pm
Shkruar më 21 janar 2006 (Ribotim)
IBRAHIM RUGOVA - EMRI I SHTETIT TË PAVARUR DHE SOVRAN TË KOSOVËS
Nga SKËNDER BUÇPAPAJ

E Mërkurë, 01.21.2015, 09:02am