Nënë Tereza, figura më e shkëlqyer e
shekullit XX dhe XXI, është shqiptare. Ajo nuk i takon asnjë partie politike,
ajo nuk i takon asnjë grupacioni politik apo ideologjik, ajo i takon Zotit dhe
njerëzimit.
Nëse ndokush kërkon që të gjejë një pikë afrimi dhe reference për të kuptuar
afërsinë e Zotit dhe praninë e tij, mjafton që të njihet me figurën e Nënë
Terezës, e cila ndërkohë simbolizon ngrohtësinë që duhet të ketë shteti për
qytetarin e tij.
Nënë Tereza ia përfaqëson vlerat Perëndimit, por rrezatimi i humanizmit të saj
nuk i njeh kufizimet dhe nuk ia ndryjnë dot kufijtë. India kërkon ta ketë të
vetën, Maqedonia po ashtu, por ajo, duke qenë shqiptare i takon gjithë botës.
Nënë Tereza është ikonë për qytetërimin Perëndimor, jo më kot asaj iu akurdua
Çmimi Nobel për Paqen më 1979, ndërkohë është ikonë për çdo shpirt njeriu, të
cilit Zoti i ka falur jetën si dhuratë, pa marrë parasysh se cilës racë, etni
apo feje i takon.
Vetëm regjimi diktatorial komunist në Shqipëri, nga më kriminalët në botë, e
ndaloi Nënë Terezën të vinte këmbë në atdheun e saj për t'u takuar kësaj jete
me nënën dhe motrën e saj, por ky regjim nuk do të arrinte kurrë të ndalte Nënë
Terezën të krenohej se ishte shqiptare dhe t'i jepte bekimin shqiptarëve.
Çdo komb i qytetëruar Perëndimor do ta deshte ta kishte Nënën Terezën
përfaqësuese të identitetit të vet kombëtar; çdo qytetar në Perëndim do të
deshte që në gjakun e vet të kishte ADN-në e Nënë Terezës, si figurë e
humanizmit kristian dhe humanizmit botëror, njëkohësisht, nën sermonin se të
gjithë banorët e këtij rruzulli, pa dallim feje, ideje, ngjyre dhe race janë të
barabartë midis tyre. Ky është sermon i Zotit dhe lirisë, vlerës më të madhe të
Perëndimit.
Nënë Tereza nuk kishte fëmijë, ndërkohë ajo ishte Nëna e të gjithë fëmijëve të
botës, për të cilët ajo i lutej Zotit, si t'i kishte fëmijët e vet. Nënë Tereza
ishte mishërimi i Shën Marisë dhe Fatimes njëkohësisht, por ajo ishte diçka më
shumë se aq, pasi ishte bija e Zotit. Ajo lindi virgjëreshë, jetoi virgjëreshë
dhe vdiq virgjëreshë, ajo nuk mëkoi me gjirin e saj fëmijët e vet, ndërkohë ajo
ishte nëna nëna ime, nëna e nënës time, nëna e gjyshes dhe stërgjyshes time,
dhe do të jetë nëna e stërnipave dhe stërmbesave të mi, edhe kur ishim paganë,
edhe kur u kristianizuam dhe tash që jemi myslimanë. Feja është shprehje e
besimit, ndërsa Zoti shpreh gjithë Universin, dhe Nënë Tereza ishte bijë e
Zotit dhe gjithë Universit.
Kam pasur fatin të takohem disa herë me Nënë Terezën. Së pari kur isha
korrespondente e Zërit të Amerikës, në vizitën e saj të parë tek Presidenti i
Shqipërisë, z.Sali Berisha, pas zgjedhjeve të 22 Marsit 1992. Ajo do të
shoqëronte edhe Shenjtërinë e Tij, Papa Vojtilën, në pranverën e 1993, kur në
Aeroportin e Tiranës do t'i tregoja se një pjesë të këngëve dhe lutjeve të saj
i kisha përkthyer në shqip dhe i kisha botuar tek Zëri i Rinisë. Ajo do të
kënaqej pa masë, do të më lëmonte flokët e do të më bekonte dhe lus Zotin që
bekimi i saj të më ndjekë gjithë jetën, mua familjen time dhe pasardhësit e mi,
brez pas brezi.
Por bekimet e saj ajo ua blatonte më së shumti atyre që ishin në nevojë dhe në
mjerim. Sot bota është e armatosur gjer në dhëmbë me armatime nga më të
sofistikuarat, të cilat kanë destinacion shuarjen e jetës, ndërsa Nënë Tereza
ishte e armatosur me armën më të fuqishme të kësaj bote, që është dashuria,
pasi tek dashuria dhe dhembshuria ajo shihte ilaçin më mrekulli dhe çudibërës.
Si qëndrim atavik nga diktatura dhe regjimet pushtuese, është një
qark antishqiptar, tepër i kufizuar, që përpiqet t'i japë Nënë Terezës
konotacion fetar, ndërkohë që jeta dhe vepra e Nënë Terezës i ka tejkaluar të gjitha barrierat që e kufizojnë lirinë e njeriut dhe ka qenë në shërbim të humanizmit.
Nënë Tereza tregoi se çdo njeri përbën në vetvete një potencial të madh, të
cilin Zoti ia ka dhënë për të ndihmuar dhe bërë mirë, si rruga e vetme dhe e
sigurtë për të luftuar të keqen dhe qoftëlargun. Nënë Tereza po ashtu i rrëfeu
njerëzimit se Vokacioni i saj ishte dashuria. Të jesh dishepull i Nënë Terezës,
do të thotë të jesh dishepull i dashurisë prej së cilës ka lindur njeriu,
njerëzimi dhe çdo mrekulli e kësaj bote.
(Ky Opinion u botua tek Bota Sot)
KËNGË NË FORMË LUTJE NGA NËNË TEREZA (26 Gusht 1910 - 5 Shtator 1997) (Këngë e Nënë Terezës në formë Lutje që e shqiptoi vetëm disa ditë përpara se të vdiste) Si shumë po vepron qoftëlargu në anët tona !12 misione me figura shenjtëshdo të doja të kisha në Shqipëri,patjetër në Kosovë dhe 12 të tjera,të luteshin murgeshat e miapër të larguar të keqennga atdheu im. Dua të kthehem në Shqipërit'u shërbejmë të varfërve të të varfërve të gjakut tim Dhe në nderimtë kujtimit të prindërve dua të kthehem,pranë tyre të mbyll sytë. Ta dimë,seicili nga ne është krijuar për të bërë vepra të mëdha. (27 Gusht 1997)