E Hënë, 12.09.2024, 06:01am (GMT+1)

Ballina Linqe Stafi Kontakt
 
 
::| Fjala:       [Advance Search]  
 
Gjithë lajmet  
LAJMI I FUNDIT
OPINONE-EDITORIALE
ZVICRA
INTERVISTË-PRESS
SHQIPTARËT
LAJME NDËRKOMBËTARE
POLITIKË
DIASPORA NË ZVICËR DHE BOTË
PERSONAZH
ART KULTURË
DOSSIER
KËNDI I SHKRIMTARIT
HOLLYWOOD
AFORIZMA
GOSSIPE
SPORT
::| Newsletter
Emri juaj:
Emaili juaj:
 
 



 
OPINONE-EDITORIALE
 

VETËVRASJA EKONOMIKE E EVROPËS

Nga PAUL KRUGMAN, New York Times


E Martë, 04.17.2012, 08:56am (GMT+1)

16.04.2012

 

Të shtunën, Times raportoi për një fenomen në dukje në rritje në Evropë: "vetëvrasje nga kriza ekonomike," njerëzit po i marrin vetes jetën të dëshpëruar nga papunësia dhe dështimet e biznesit.

Ishte një rrëfim që ta thyen zemrën.

Por, një rrëfim më i zgjeruar nuk ka të bëjë shumë me individët, sesa me përcaktimin e liderëve evropianë për të kryer vetëvrasje ekonomike për tërë kontinentin.

Disa muaj më parë kishte pak shpresë për Evropën. Në vjeshtën e kaluar, Evropa ishte në prag të dështimit financiar, por u shpëtua nga Banka Evropiane Qendrore.

Ky institucion iu ofroi bankave evropiane kredi pa afat, me kusht që të fusnin aksionet e qeverive evropiane si kolateral; kjo i mbështeste direkt bankat dhe indirekt qeveritë si dhe i jepte fund panikut.

Atëbotë shtrohej pyetja nëse ky aksion i guximshëm dhe efektiv do të ishte fillimi i një mendimi më të gjerë, nëse liderët evropianë duke përdorur hapësirën çliruese, do të rishqyrtonin politikat që sollën të kjo situatë.

Por, ata nuk e bënë një gjë të tillë. Në vend të kësaj, ata dyfishuan politikat dhe idetë e tyre të dështuara.

Po bëhet gjithnjë e më vështirë, që të besohet se ndonjë gjë do të mund t'ua ndryshojë atyre drejtimin.

Shqyrtojeni gjendjen e Spanjës, e cila është në epiqendër të krizës. Të mos flasim për recesionin; Spanja është e mbushur me depresion, me një papunësi prej 23.6 për qind, që mund të krahasohet me Amerikën e viteve të Depresionit të Madh, papunësia e të rinjve shkon në 50 për qind.

Kjo gjë nuk mund të vazhdojë- dhe ndërgjegjësimi se kjo gjë nuk mund të shkojë po i rrit koston huave të Spanjës.

Në një formë, nuk ka rëndësi se si u gjet Spanja në këtë pikë- por, ajo që ia vlen, tregimi i Spanjës nuk përngjan me përrallat për moral, që janë aq popullore në mes të zyrtarëve evropianë, në veçanti në Gjermani.

Spanja nuk ka pasur shthurje fiskale- në prag të krizës ka pasur borxh të ulët dhe suficit buxhetor. Fatkeqësisht, ka pasur kredi të marra për shtëpi, që qenë mundësuar nga kreditë e mëdha që bankat gjermane lëshuan për homologët e tyre spanjollë.

Kur, kjo krizë shpërtheu ekonomia spanjolle ishte në lartësi të duhur dhe e paprekur; problemet fiskale të Spanjës janë pasojë e depresionit të saj.

Megjithatë, rekomandimet që vijnë nga Berlini dhe Frankfurti janë, paramendojeni, masa tjera shtrënguese fiskale.

Kjo, s'është tjetër, pos çmenduri. Evropa ka pasur disa përvoja me programet e ashpra të kursimit dhe rezultatet janë saktësisht ato që studentët e historisë thanë se do të ndodhë: programet e tilla shtyjnë ekonomitë depresive në depresion më të thellë.

Pastaj, meqë investitorët shikojnë gjendjen e ekonomisë kombëtare, nëse është e aftë për të shpaguar borxhin, programet shtrënguese nuk janë parë si mënyra për të ulur kostot e huave.

Cila është alternativa?

Në vitet e '30-ta, një epokë, që Evropa moderne ka filluar ta përsërisë, madje edhe me detaje më fatkëqija- kushti thelbësor për rimëkëmbje ka qenë heqja dorë nga standardi i arit.

Gjëja ekuivalente sot mund të jetë, dalja nga euro dhe kthimi i valutave kombëtare. Kjo mund të duket e pakonceptueshme, por vazhdimi i kursit të tanishëm, duke imponuar masa më të ashpra shtrënguese ndaj shteteve që tashmë kanë vuajtur epokën e depresionit nga papunësia, është i pakonceptueshëm, po ashtu.

Prandaj, po që se liderët evropianë, vërtetë dëshirojnë të ruajnë euron, ata duket të kërkojnë rrugë alternative. Trajta e një alternative të tillë është e qartë.

Kontinenti ka nevojë për politika monetare më ekspansioniste- një gatishmëri e shpallur- nga Banka Qendrore Evropiane për të pranuar në një mënyrë inflacionin më të lartë; duhen më shumë politika fiskale ekspansioniste, në formën e buxheteve në Gjermani, për të kompensuar vujatjen në Spanjë dhe vendet tjera problematike në periferi të kontinetit, në vend se t'i rrisin ato.

Madje edhe me këto politika, shtetet perfierike do të përballen me kohë të vështira për disa vite. Por, të paktën, do të ketë shpresë për rimëkëmbje.

Ajo që aktualisht po e shohim, megjithatë, është një mungesë e plotë fleksibiliteti. Në muajin mars, liderët evropianë nënshkruan një pakt fiskal që që parasheh masa tjera shtrënguese si përgjigje ndaj të gjitha problemeve.

Është vështirë të shmanget ndjenja e dëshpërimit. Në vend se të pranojnë se janë gabuar, liderët evropianë duken të vendosur që të drejtojnë ekonomitë- dhe shoqëritë e tyre- drejt greminës. Dhe e tërë bota do të paguajë çmimin. (rel)

April 15, 2012

Europe's Economic Suicide

By PAUL KRUGMAN

On Saturday The Times reported on an apparently growing phenomenon in Europe: "suicide by economic crisis," people taking their own lives in despair over unemployment and business failure. It was a heartbreaking story. But I'm sure I wasn't the only reader, especially among economists, wondering if the larger story isn't so much about individuals as about the apparent determination of European leaders to commit economic suicide for the Continent as a whole.

Just a few months ago I was feeling some hope about Europe. You may recall that late last fall Europe appeared to be on the verge of financial meltdown; but the European Central Bank, Europe's counterpart to the Fed, came to the Continent's rescue. It offered Europe's banks open-ended credit lines as long as they put up the bonds of European governments as collateral; this directly supported the banks and indirectly supported the governments, and put an end to the panic.

The question then was whether this brave and effective action would be the start of a broader rethink, whether European leaders would use the breathing space the bank had created to reconsider the policies that brought matters to a head in the first place.

But they didn't. Instead, they doubled down on their failed policies and ideas. And it's getting harder and harder to believe that anything will get them to change course.

Consider the state of affairs in Spain, which is now the epicenter of the crisis. Never mind talk of recession; Spain is in full-on depression, with the overall unemployment rate at 23.6 percent, comparable to America at the depths of the Great Depression, and the youth unemployment rate over 50 percent. This can't go on "” and the realization that it can't go on is what is sending Spanish borrowing costs ever higher.

In a way, it doesn't really matter how Spain got to this point "” but for what it's worth, the Spanish story bears no resemblance to the morality tales so popular among European officials, especially in Germany. Spain wasn't fiscally profligate "” on the eve of the crisis it had low debt and a budget surplus. Unfortunately, it also had an enormous housing bubble, a bubble made possible in large part by huge loans from German banks to their Spanish counterparts. When the bubble burst, the Spanish economy was left high and dry; Spain's fiscal problems are a consequence of its depression, not its cause.

Nonetheless, the prescription coming from Berlin and Frankfurt is, you guessed it, even more fiscal austerity.

This is, not to mince words, just insane. Europe has had several years of experience with harsh austerity programs, and the results are exactly what students of history told you would happen: such programs push depressed economies even deeper into depression. And because investors look at the state of a nation's economy when assessing its ability to repay debt, austerity programs haven't even worked as a way to reduce borrowing costs.

What is the alternative? Well, in the 1930s "” an era that modern Europe is starting to replicate in ever more faithful detail "” the essential condition for recovery was exit from the gold standard. The equivalent move now would be exit from the euro, and restoration of national currencies. You may say that this is inconceivable, and it would indeed be a hugely disruptive event both economically and politically. But continuing on the present course, imposing ever-harsher austerity on countries that are already suffering Depression-era unemployment, is what's truly inconceivable.

So if European leaders really wanted to save the euro they would be looking for an alternative course. And the shape of such an alternative is actually fairly clear. The Continent needs more expansionary monetary policies, in the form of a willingness "” an announced willingness "” on the part of the European Central Bank to accept somewhat higher inflation; it needs more expansionary fiscal policies, in the form of budgets in Germany that offset austerity in Spain and other troubled nations around the Continent's periphery, rather than reinforcing it. Even with such policies, the peripheral nations would face years of hard times. But at least there would be some hope of recovery.

What we're actually seeing, however, is complete inflexibility. In March, European leaders signed a fiscal pact that in effect locks in fiscal austerity as the response to any and all problems. Meanwhile, key officials at the central bank are making a point of emphasizing the bank's willingness to raise rates at the slightest hint of higher inflation.

So it's hard to avoid a sense of despair. Rather than admit that they've been wrong, European leaders seem determined to drive their economy "” and their society "” off a cliff. And the whole world will pay the price.

www.voal-online.ch


Rating (Votes: )   
    Comments (0)        Dërgoja shokut        Printo


Other Articles:
KUJTESË TURKOFOBËVE SHQIPTARËNga ESHREF YMERI (04.17.2012)
PARTNERITETI KUNDËR KORRUPSIONITNga FRANK SHKRELI (04.16.2012)
EDHE NJË HERË MBI KOLABORACIONIZMINNga RESHAT KRIPA (04.16.2012)
Barometri diplomatikKËRKESË E GABUAR ABSURDE DHE IRACIONALE!!!Nga Prof. Dr. MEHDI HYSENI (04.15.2012)
NË KOSOVË VRITEN ATDHETARËT E PËRFITOJNË PUSHTETARËTNga Mr. sc. NUE OROSHI (04.13.2012)
NDËRROI JETË MAJK UALLES - GAZETAR AMERIKAN ME FAMË BOTËRORENga FRANK SHKRELI (04.11.2012)
Ç'KA QË SHQETËSOHET KJO ZONJA AMBASADORE E GJERMANISË?!Nga ESHREF YMERI (04.10.2012)
ESSE PËR KOHËN E PAMJAFTUESHME TË HELENA KADARESËNga ELIDA BUÇPAPAJ (04.10.2012)
NJË KËRCËNIM I RI NDAJ NATOsNga SHABAN MURATI (04.10.2012)
PSE KOMBET DËSHTOJNËNga THOMAS L. FRIEDMAN, New York Times (04.09.2012)



 
::| Lajme të fundit
::| Kalendari
Dhjetor 2024  
D H M M E P S
1 2 3 4 5 6 7
8 9 10 11 12 13 14
15 16 17 18 19 20 21
22 23 24 25 26 27 28
29 30 31        
 
::| Hot News
PËRMBYTJET NË SHQIPËRI - QEVERIA THOTË SE GJENDJA ËSHTË KRITIKE, KËRKON NDIHMË NGA BRUKSELI
ARVIZU - PRESIM QË DREJTËSIA SHQIPTARE TË DËNOJË TRAFIKANTËT E NJERËZVE
NATO NUK MUND TË NDIHMOJË NË KRIJIMIN E USHTRISË NË KOSOVË
GJERMANIA, FRANCA, BRITANIA E MADHE, HOLLANDA DHE DANIMARKA KUNDËR STATUSIT TË VENDIT KANDIDAT PËR SHQIPËRINË
THAÇI PARALAJMËRON ZGJEDHJEN E PRESIDENTIT GJATË JAVËS SË ARDHSHME
MISIONI MISHELËNga MICHELLE OBAMA, Newsweek
BABAI E NJEH MË MIRËNga THOMAS L. FRIEDMAN, New York Times
NATO dhe BE borxhlinj ndaj Kosovës ?Nga Elida Buçpapaj

 
VOAL
[Shko lart]