Washington - Të mërkurën, liderja e demokracisë e Birmanisë , Aung San
Suu Kyi, erdhi këtu dhe iu dha Medalja e Artë të Kongresit në një ceremoni në
Kapitol. Unë nuk isha aty, por kam lexuar transkriptin dhe u impresionova
thellësisht prej fjalës emocionale të mbajtur nga senatori John McCain, i cili
falënderoi "'Zonjën', që më mësoi mua në moshën time një gjë apo dy lidhur
me guximin". Në mbyllje, McCain përmendi thënien e famshme të Aung San Suu
Kyi-së se "nuk është fuqia që korrupton, por frika. Frika se mos humbin
pushtetin i korrupton ata që e përdorin atë, dhe frika nga goditja e pushtetit
i korrupton ata që janë subjekt ndaj tij".
Unë e pëlqej këtë vijë: nuk është pushteti, por frika e humbjes së pushtetit
ajo që korrupton. Kjo është thellësisht e vërtetë dhe relevante sot, kur kaq
pak udhëheqës tani guxojnë të shkujdesen dhe të hedhin sondazhet në erë duke iu
treguar njerëzve të vërtetën në lidhje me ndonjë gjë të vështirë ose të
diskutueshme. Aung San Suu Kyi i dha 20 vjet të jetës së saj për atdheun. Shumë
udhëheqës sot nuk duan të japin as edhe një rubrikë të lajmeve.
Ju shikoni atë kudo: Myslimanët kalojnë në një tërbim kundër ambasadës
amerikane në Kajro për shkak të një video të urryer dhe të mitur anti-myslimane
në YouTube - dhe Presidenti i ri egjiptian, Mohamed Morsi, nga Vëllazëria
Myslimane, në fillim refuzon t'i dënojë ata apo madje të mbrojë misionin
diplomatik të Amerikës. Vetëm një thirrje telefonike e ashpër nga presidenti
Obama, i cili pa dyshim la të kuptohet se Egjipti nuk do të marrë një qindarkë
tjetër ndihmë të huaj, nëse Morsi nuk vepron, e nxiti udhëheqësit egjiptian të
dënojë sulmin. Zyrtarët e Vëllazërisë Myslimane "shpjeguan" se Morsi
u lëkund nga kërkesat e diplomacisë dhe jo nga dashja që të shmangë bazën e tij
apo të rrethohet myslimanëve salafistë të një vije edhe më të ashpër. Na vjen
keq, të drejtosh do të thotë të përcaktohesh. Një shenjë jo e mirë.
Por ju e dini se çfarë ata thonë për njerëzit nëpër serat me xhama. ... Në
korrik, anëtari i Dhomës së Përfaqësuesve Michele Bachmann filloi një fushatë
fantazmë kundër myslimanëve në qeverinë amerikane, duke përfshirë një ndihmës
të lartë të Sekretarës së Shtetit Hillari Klinton. Bachmann iu shkruan
drejtuesve të agjencive të sigurisë kombëtare të Amerikës duke i pyetur ata
nëse Vëllazëria Myslimane kishte infiltruar në qeverinë federale. Të dy,
senatori McCain dhe Kryetari i Dhomës së Përfaqësuesve, John Boehner, e
dënuar Bachmann për gjueti shtrigash të frymëzuar politikisht - por jo Eric
Cantor, drejtuesi i shumicës në Dhomën e Përfaqësuesve. Cantori ambicioz pa një
shans për të marrë një avantazh të vogël politik në bazën Republikane, kundrejt
rivalit të tij Boehner, dhe i tha Charlie Rose të CBS News që ne duhet të
kuptojmë Bachmann: "Unë mendoj se shqetësimi i saj ishte në lidhje me
sigurinë e vendit." Po, e drejtë, z Cantor, dhe unë mendoj se kjo ishte e
gjithashtu krejt për çfarë Senatori Joe McCarthy ishte i shqetësuar.
Kryeministri Bibi Netanyahu i Izraelit ka qenë duke kërkuar me zë të lartë që
Amerika të tërheqë publikisht një "vijë të kuqe" në lidhje me
programin bërthamor të Iranit që do të përvijonte saktësisht se kur SHBA do të
nisë një goditje kundër Teheranit. Bibi është Winston Churchill kur është fjala
për të kërkuar që SHBA të përcaktojë vijat e kuqe, por ai është një bos lokal i
partisë kur Amerika kërkon atë për të përcaktuar një "vijë jeshile"
në përvijimin e se kur vendbanimet hebraike në Bregun Perëndimor do të ndalen
dhe një shtet palestinez mund të fillojë. Oh, jo! Nuk mund ta bëj këtë, iu
thotë Bibi zyrtarëve amerikanë. "Unë do të humbasë koalicionin tim."
Pra Amerika u dashka të rrezikojë një luftë me Iranin, por Bibi nuk do të
rrezikojë asgjë për të çuar përpara një marrëveshje me palestinezët që mund të
krijonte pak më shumë legjitimitet global dhe simpati për Izraelin, dhe
Amerika, në rast të një lufte me Iranin. T'u rrittë ndera.
Obama bëri çdo gabim realisht në përpjekjen për të negociuar një "ujdi të
madhe" mbi taksat dhe shpenzimet vitin e kaluar me zotëri Boehner. Por unë
kam pasur gjithmonë një pyetje: Boehner tha se ai u largua pasi Obama, në orën
11, kërkoi $ 400 miliardë më shumë taksa për të bërë për vete më shumë
demokratë. Pse Boehner pikërisht u largua dhe nuk e thirri prapë Obaman e t'i
thoshte: "Ja ku është marrëveshje ime - jo 400 miliardë $ më shumë -
pranoje ujdinë origjinal ose lëre fare." Ai nuk e ka bërë këtë për shkak
se kishte frikë se Obama mund ta pranonte atë - dhe Boehner e dinte se ai nuk
do të mund të merrej vesh me bazën e Partisë së tij të çaj ose do të humbiste
krytarllëkun e tij duke provuar këtë. Pra, ai nuk e provoi.
Sa për Obamën, ai ka bërë më mirën e tij kur ka guxuar të veprojë pa drojën e
politikës: duke eleminuar Osama bin Ladenin, duke siguruar kujdes shëndetësor
pa një opsion publik, duke vënë në krye në arsimin dhe shpëtimin e bankave në
vend që t'i çonte të gjithë bankierët në burg, çka ata e kanë merituar. Dhe ai
ka bërë më të keqen e tij, kur vuri politikën të parën: duke shtytur
Simpson-Bowles, duke dyfishuar praninë në Afganistan për shkak të frikës se do
të thirrej një superbaba dhe duke hequr "ndryshimet klimatike" nga
fjalimet e tij.
Zemra ma thotë mua se ky deficit i udhëheqjes globale nuk mund të zgjasë. Për
një gjë, bota është duke u bërë kaq e ndërvarur sa që lidershipi i dobët në një
vend ndikon thellësisht tani tek të tjerët tejet shumë. Mendoni krizat euro,
Izrael-Iran apo ndotjen kineze. Dhe, për diçka tjetër, unë nuk besoj se dy
forcat më të mëdha disiplinuese të planetit - tek Tregu dhe Nëna Natyrë - do të
presin një dekadë tjetër dhe të na lejojnë ne të ngremë këto deficite gjigante
financiare dhe mbetjet nga përdorimi i karbonit pa na dhënë një ditë ndonjë
goditje ndëshkuese e cila do të kërkojë një lidership herkulian për t'u marrë
me të.
Pra, le të nderojmë Zonja nga Birmania, jo vetëm me një medalje, por në një
mënyrë që me të vërtetë ka rëndësi - me rivalitet./Skënder Buçpapaj
--
September 22, 2012
Hard Lines, Red Lines and Green Lines
By THOMAS L. FRIEDMAN
Washington
ON Wednesday, Myanmar's democracy leader, Aung San Suu Kyi, came here and was
awarded the Congressional Gold Medal at a ceremony in the Capitol. I was not
there, but I read the transcript and was deeply impressed by the emotional
tribute delivered by Senator John McCain, who thanked " "˜The Lady,' for
teaching me at my age a thing or two about courage." In closing, McCain quoted
Aung San Suu Kyi's famous dictum that "it is not power that corrupts but fear.
Fear of losing power corrupts those who wield it, and fear of the scourge of
power corrupts those who are subject to it."
I love that line: it's not power but the fear of losing power that corrupts. It
is deeply true and relevant today, when so few leaders now dare to throw
caution and polls to the wind and tell people the truth about anything hard or
controversial. Aung San Suu Kyi gave up 20 years of her life for her country. Many leaders today won't even give up a news cycle.
You see it everywhere: Muslims go on a rampage against the U.S. Embassy in
Cairo because of a despicable and juvenile anti-Muslim video on YouTube "” and
the new Egyptian president, Mohamed Morsi, from the Muslim Brotherhood, at
first refuses to condemn them or even properly protect America's diplomatic
mission. Only a blistering phone call from President Obama, who no doubt hinted
that Egypt wouldn't get another penny of foreign aid if Morsi didn't act,
prompted the Egyptian leader to condemn the attack. Muslim
Brotherhood officials "explained" that Morsi was torn between the demands of
diplomacy and not wanting to alienate his base or be outflanked by even more
hard-line Salafist Muslims. Sorry,
to lead is to choose. Not a good sign.
But you know what they say about people in glass houses. ... In July,
Representative Michele Bachmann started a bogus campaign against Muslims in the
U.S. government, including a top aide to Secretary of State Hillary Clinton.
Bachmann wrote to the leaders of America's national security agencies
questioning whether the Muslim Brotherhood had infiltrated the federal
government. Both Senator McCain and the House speaker, John Boehner, chastised
Bachmann for her politically inspired witch hunt "” but not Eric Cantor, the
House majority leader. The ambitious Cantor saw a chance to get a little
political edge with the Republican base, against his rival Boehner, and told
Charlie Rose of CBS News that we should understand Bachmann: "I think that her
concern was about the security of the country." Yes, right, Mr. Cantor, and I
suppose that was all Senator Joe McCarthy was concerned about, too.
Prime Minister Bibi Netanyahu of Israel has been loudly demanding that America
publicly draw a "red line" in respect to Iran's nuclear program that would
delineate exactly when the U.S. would launch a strike against Tehran. Bibi is
Winston Churchill when it comes to demanding that the U.S. draw red lines, but
he is a local party boss when America asks him to draw a "green line"
delineating where Jewish settlements in the West Bank will stop and a
Palestinian state might start. Oh, no! Can't do that, Bibi tells American
officials. "I would lose my coalition." So America is supposed to risk a war
with Iran, but Bibi won't risk anything to advance a deal with the Palestinians
that might create a little more global legitimacy and sympathy for Israel, and
America, in the event of a war with Iran. Thanks a lot.
Obama made every mistake in the book in trying to negotiate a "grand bargain"
on taxes and spending last year with Mr. Boehner. But I've always had one
question: Boehner said that he walked away after Obama, at the 11th hour, asked
for $400 billion more in taxes to bring along more Democrats. Why
did Boehner just walk away and not call Obama back and say, "Here is my deal "”
no $400 billion more "” take the original bargain or leave it." He didn't do
that because he was afraid Obama might take it "” and Boehner knew he could not
deliver his Tea Party base or would lose his speakership trying. So he didn't
try.
As for Obama, he's been at his best when he has dared to lead without fearing
the politics: taking out Osama bin Laden, securing health care without a public
option, racing to the top in education and saving the banks rather than
throwing all the bankers in jail, which they deserved. And he has been at his
worst when he's put politics first: spurning Simpson-Bowles, doubling down on
Afghanistan for fear of being called a wimp and dropping "climate change" from
his speeches.
My gut tells me that this deficit of global leadership can't last. For one
thing, the world is getting so interdependent that weak leadership in one
country now deeply impacts so many others. Think euro crisis, Israel-Iran or
Chinese pollution. And, for another, I don't believe the two most powerful
disciplining forces on the planet "” the market and Mother Nature "” will sit
idle for another decade and let us keep building these huge financial deficits
and carbon surpluses without one day delivering some punishing blows that will
require herculean leadership to deal with.
So let's honor The Lady from Myanmar, not just with a medal, but in a way that
really matters "” with emulation.
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
