Edhe sikur kriza politike të merrte sot fund, dhe të mundësohej pjesëmarrja e
opozitës maqedonase në zgjedhjet lokale, ideuesit e kësaj "zallamahie" ia kanë
arritur qëllimit - me kërcënimet për bojkot, opozita maqedonase
ndërkombëtarizoi ngjarjet e 24 dhjetorit të vitit të kaluar. Në pyetjen e çdo
ndërkombëtari syçelur për të kuptuar arsyet e vendimit për bojkot, do të
vijonte natyrshëm përgjigjja që përsëritet përditë nga selia opozitare: Dëbimi
i gazetarëve dhe i deputetëve nga Kuvendi dy muaj më parë. Pikërisht ky është
argumenti mjaftueshëm i fortë që opozita maqedonase po e shfrytëzon për të bërë
detyrën e saj të delegjitimimit të pushtetit, më shumë se në opinionin vendor,
në atë ndërkombëtar. Tani, pas shumë zënkash e tensionesh, e mbarë bota duket se
është ngritur më këmbë për të bindur një grup deputetësh dhe disa parti
politike, për të marrë pjesë në procesin zgjedhor të 24 marsit, me qëllim
shmangien e rreziqeve ndaj së ardhmes evropiane të shtetit.
Ky do të ishte rezultati me të cilin opozita maqedonase duhet të
(vetë)mjaftohet, ngase ajo, realisht, po rikthehet si palë e faktorizuar në
procesin politik të komprometuar sa më s'ka e që tash e tëhu do të jetë nën
xhamin zmadhues të bashkësisë ndërkombëtare. Fundja, duke i dhënë fund
bojkotit, opozita ka shansin të arrijë dy "fitore" paralele: ta nxjerrë
Maqedoninë nga dimri i krizës dhe ta faktorizojë vetveten.
Por, nëse kjo ishte pikarritja që dëshiruan dhe synuan partitë opozitare
maqedonase, parashtrohet pyetja - ku e gjetën ato këtë "luks"veprimi?
Përgjigjja është e thjeshtë: pushteti ua "dha". Teksa analistë dhe opinionbërës
"bredhin" në hapësirën plot kurthe që u ngrehin mediat, harrohet t'i mëshohet
një defekti serioz në realitetin tonë politik, për të cilin duhet të mbartin
përgjegjësi partitë qeverisëse. Kjo është mungesa e kulturës së komunikimit dhe
dialogut ndërmjet pushtetit dhe opozitës. Prej vitesh, dialogu politik në
vendin tonë është reduktuar në takime të detyrueshme dhe plot urgjencë ndërmjet
liderëve politikë, që rëndom zhvillohen kur precipitojnë problemet dhe kur ato
rrezikojnë një shtet të tërë.
Ky ekskomunikim i llojit të vet u krijon mundësi të dyja palëve t'u qasen me
shumë përkushtim strategjive të tyre për të luftuar njëra-tjetrën, me mjete që
sot duket fort mirë se në ç'derexhe kanë sjellë shtetin. Duke dashur të
mbijetojnë dhe të mbesin përherë aktualë, partitë dhe liderët politikë zgjedhin
të bëjnë politikanin destruktiv dhe moskomunikues, duke suspenduar kësisoj
dialogun politik dhe parimet e konsensusit dhe të kompromisit, pa të cilat nuk
paramendohet dot asnjë demokraci në botë. Në këto rrethana, opozita maqedonase
është përcaktuar për format më radikale demokratike për të zhvilluar betejën me
pushtetin, i cili me arrogancën, moskokëçarjen dhe shpërfilljen e vet, i ka legjitimuar
po këto mjete politike të opozitës. Së këndejmi, ngjarjet e 24 dhjetorit, si
pasojë dhe jo si shkak i mungesës së dialogut, janë bërë arsyetimi dhe
argumenti kryesor që i ka falë pushteti opozitës, për këtë "çoroditje" të saj
që mund të rezultojë, mos e bë Zot, me bojkotimin e zgjedhjeve.
Zgjedhjet lokale mund edhe të bojkotohen, kostoja të arrijë sa mbyll e çel
sytë, por ç'është ajo që duhet nxjerrë si leksion? Opozita duhet të
respektohet, pavarësisht në është njëra apo tjetra parti, në është maqedonase
apo shqiptare, në ka njërin apo tjetrin lider politik. Vetëm nëse krijohet kjo
kulturë e përhershme respektimi dhe përfillje e opozitës, dhe nëse vendoset
standardi i përbotshëm demokratik i komunikimit dhe dialogut politik, Maqedonia
mund të thuhet se ka nisur të piqet demokratikisht. Marrja në konsideratë e
opozitës dhe përmbushja e kërkesave dhe vërejtjeve të saj, jo vetëm
periodikisht, janë treguesi më i mirë dhe më i saktë i nivelit demokratik të
qeverisjes së shtetit. Në këtë kontekst, ky lloj opozitarizmi që ka ndërmarrë
opozita maqedonase ka riaktualizuar dhe rifaktorizuar rolin e të qenët parti
opozitare dhe që mund të shprehet në fjalinë e shumëvërtetuar këto ditë "po
deshi opozita, mund të bllokojë një shtet të tërë".
Prandaj, ky "terror" dymujor që i ngjau vendit tonë, duhet të mbarojë tani dhe
këtu, sepse "misioni" i opozitës, marrë parasysh të sipërthënat, ka përfunduar.
Opozitarët maqedonas duhet të pajtohen se këto dy muajt e fundit kanë qenë
gjithçka kanë pasur ata për të tërhequr nga vetja trupin votues që kanë
piketuar, për të rikuptimësuar rolin e opozitës dhe për të skandalizuar
mjaftueshëm në botë ngjarjet e 24 dhjetorit. Deri këtu, ky aksion politik mund
të jetë i pranueshëm dhe i mirëkuptueshëm, papo bëhet destruktiv dhe shkatërrues
për shtetin dhe vetveten. Ndaj, kjo ndërmarrje opozitare duhet të marrë fund,
të anulohet vendimi për bojkot dhe të shkohet në zgjedhjet lokale, si peshorja
e vetme që do të masë sa i rëndë ka qenë gabimi i pushtetit më 24 dhjetor.
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
