Slovenia/Croatia - The Bay of Piran, undated, 04Jan2008

Janë tri të vërteta, që unë i kujtoj, mbi konfliktet. E vërteta e parë është se jo çdo problem ka zgjidhje. Më kujtohet një kolegu im britanik që e ka ngritur këtë çështje gjatë viteve të 80’ta, ku flisnim për Irlandën Veriore dhe Qipron. Hendeqet midis të dyja palëve janë thjeshtë shumë të thella për t’i afruar dhe qëndrimet mund të jenë të papajtueshme. Në raste të këtilla, mund të ketë vetëm përpjekje për menaxhimin e gjërave dhe të ketë shpresë për më të mirën. Në Irlandën e Veriut, së paku, diçka duket se po funksionon – tani për tani.

Në foto: Rapsodi Agim Gashi

 

Kur vritet gazetari

Vritet dhe liria,

Qajnë shkronjat e Dhaskal Todhrit

Qajnë edhe fëmija.

M’u zmadhua bebja e syrit, / Nga zgavra e dhimbjes për të vrarët, / Nga plumbat, që vrasin gazetarin, / Të strukur shpellave, nga djajt...  / M’u coptua zemra e ngratë, /  Nga pushkatimi i fjalës së lirë, / Si garnitura të zeza endeni në natë, /  Vratë Bardhylin, emër mbreti ILIR.  /  M’u mpiks gjaku ndër vena, / Nga errësira lakuriqe e botës së çmendur, / Që vrau gjakun e vëllait tim Kosovar, / Bardhylin trim, si shqiponjë gdhendur. / Më ngriu fjala e lirë në buzë, / Se Ajzbergun e Lirise, akoma se kemi shkrirë, / Mjegullueshëm rikthehen, vrasjet, / Nga egërsirat e pyllit, që enden si vampir.  / Ti njeri paemër, dil lufto me mua, / Me poetin, me Bardhylin fjalë lirë,
Përdor penën, jo vetminë e plumbit kob, / Qe si zhgaba suleni, kocka njerëzish duke lëpirë.  / Oh ç’më shfaqet, fytyra tënde ëngjëllore, / Me qepalla të mbyllura, ku ka ngrirë nje pikëz lot, / O Bardhyl Ajeti trim, gazetar i “Botës Sot”. / Fjala tënde e lirë, do të spërkat Shqipërinë, / Në kthesat e çuditshme makbethiane, / E unë si një somnambul i çmendur, / Do eci me pishtarin ndezur, / Për të ndriçuar në mundsha, / Endrrën tënde, për një komb të lirë...

 

Është bërë traditë në Amerikë që të hënën e fundit të muajit maj të nderohet kujtimi i të rënëve në luftë. Këtë vit Dita e të Rënëve shënohet më 31 maj, pra nesër. Amerikanët do të reflektojnëmbi sakrificën e bashkëkombasve të tyre, ndërkohë që numri i ushtarëve amerikanë të vrarë në Afganistan ka arritur mbi 1 mijë vetë.

Rreshta të tërë me varre të të rënëve në Varrezat Kombëtare të Arlingtonit. Pritet që nesër mbi 10 mijë vetë të përshkojnë këto rreshta me rastin e Ditës së të Rënëve. Të rënët e parë të varrosur këtu ishin ushtarë të vrarë gjatë Luftës Civile Amerikane. Tani në këto varreza prehen mbi 330 mijë ushtarë. Në Ditën e të Rënëve, kur amerikanët kujtojnë sakrificat madhore të këtyre burrave e grave, tradicionalisht presidenti dhe nënpresidenti vendosin një kurorë në Varrin e Ushtarit të Panjohur. Këto janë pamje nga ceremonia e vjetshme. Kaitlin Horst është zëdhënëse e Varrezave Kombëtare:

 

Aktori dhe regjisori i Easy Rider, ishte 74 vjeç dhe prej kohësh i sëmurë

Voal-online -Djalosh rebel me James Dean, hippie para e mbrapa makinës së xhirimit në filmin simbol të protestës të viteve Gjashtëdhjetë Easy Rider: Dennis Hopper, personazh i papërmbajtur, antikonformist e anti-skemë i kinemasë amerikane, ka vdekur mbrëmë në Venice, Kaliforni. Ishte 74 vjeç. Hopper ka vdekur nga kanceri në prostat prej të cilit ishte prej kohësh i sëmurë. Pranë tij, ka thënë miku Alex Hitz, ishin mbledhur njerëzit më të dashur.

Tani kujtohet karriera e gjatë e tij, mbi 50 vjet të kinemasë duke filluar nga Rebel Without a Cause (1955) e The Giant (1956) me mentorin James Dean, tek personazhet e çmendur të Apocalipse Now të Francis Ford Coppola, Blu Velvet të David Lynch e Speed të vitit 1994 të Jan De Bont me Keanu Reeves e Sandra Bullock. Por fama e Hopper-it është pazgjidhshmërisht e lidhur me motoçikletën dhe me Easy Rider, film me Peter Fonda- dhe atëherë të panjohurin Jack Nicholson, që e shpërblen me dy kandidatura për Oskar (Fonda e Terry Southern për skenarin më të mirë, kandidatura tjetër vinte më 1986 për filmin dramë tronditës Hoosiers). Easy Rider është konsideruar një prej filmave më të mëdhenj të historisë së kinemasë amerikane: protagonistët e tij në Harley Davidson, shpërndarësit e drogës Wyatt (Fonda) e Billy (Hopper), popullarizuan mitin e jetës 'nëpër rrugë', tymosjen dhe dashurinë e lirë në përgjithësi. Hopper si apripist hapi një erë të re në kinema, ku garda e vjetër e Hollywood-it u detyrua të dorëzohet përballë një gjenerate të re të kineastëve si Coppola e Martin Scorsese.

 

Vazhdon "mallkimi" i yjeve të serialit televiziv. Aktori Gary Coleman ishte operuar me urgjencë: qe rrëzuar duke goditur fatalisht kokën

Voal-online -Lamtumirë, Gary Coleman (Geri Koleman), protagonist i serisë së famshme "Miku im Arnold". Aktori 42 vjeçar ka vdekur pasi ishte shtruar për një hemoragji cerebrale në një spital të Utahit (SHBA), mbas një fatkeqësie të rëndë: ishte rrëzuar në shtëpi duke e goditur shumë keq kokën.

INCIDENTI

(Rreth librave me poezi, me autore Kozeta Zylon)

Para disa kohësh kam lexuar një cikël me poezi që më bënë shumë përshtypje. Mes punëve të shumta (gënjejmë veten duke pretenduar të bëjmë gjëra të shumta dhe s’realizojmë dot asgjë !) gjeta kohën dhe mora në Bibliotekën Kombëtare në Tiranë, tre libra për të shuar plotësisht kurreshtjen dhe për të shijuar mrekullinë që të fal poezia e vërtetë. Librat titulloheshin: "Monumenti i Lotit, Pranverë pa Mimoza dhe Mjellmat po të vijnë, me autore zonjën Këze Kozeta Zylo.

Së pari më duhet t’ju them se s’më befasoi vetëm "Monumenti i Lotit", por edhe fotua në kopertinë. Kërkoja të gjeja vendin e saj të merituar mes Sofia Loren, Merlin Monro dhe aktoreve të tjera magjike të skenës. Qënka fatlume e nderuara Kozeta. Zoti qënka treguar tepër bujar me të. Mbasi ka ndërtuar shtatoren sipas qejfit të vet, është marrë edhe me botën e saj shpirtërore.

Zonja Kozeta, ka lindur poete, mandej, jeta e ka bërë një mësuese të mënçur. Më vjen mirë që është e mbushur me shqiptarizëm dhe besoj se horizonti gri i Tiranës, i nderet para syve si një tis pikëllimi. Mbase i trazon edhe ritmin aq të nxituar të ditëve të saj në metropolin e zhurmshëm te New Yorkut, ku banon.